Strona 1 z 1

Burgundowie na ziemiach polskich

: 10 lis 2010, 20:45
autor: Husarz
Przedstawię tutaj trochę informacji ze źródeł i opracowań dotyczących Burgundów.
Co pisze o tym ludzie Ptolemeusz:
"the Suevi Semnones, whose boundaries beyond the Albis extend from the area we mentioned towards the east up to the Suevus river, and the Burguntae, who inhabit from there to the Vistula."
"and below the Burguntae the Lugi Omani, "
"inter Rugicleos et Burguntas Aelvaeones." - wynika z tego że Burgundowie znajdowali się poniżej Rutikliów i Elweonów - przypomnę - Rutikliowie mieszkali na zachód od Wisły a Elweonowie to zdaniem Jerzego Strzelczyka jedno z plemion lugijskich, wymienionych przez Tacyta.
Mając do dyspozycji powyższe dane, trudno się nie zgodzić z opinią Strzelczyka:"Pobyt Germanów Burgundów na naszych ziemiach, trzykrotnie poświadczony przez Ptolemeusza, raczej nie ulega wątpliwości"

Również znany brytyjski badacz głosi podobną opinię:
"Burgundians were already known to Tacitus and Ptolemy in the first and second centuries. [...] They were one-time members of the Vandalic world, living somewhere between the Oder and the Vistula"
Peter Heather, Empires and barbarians.

Podobnego zdania jest prestiżowa Britannica: "The Burgundians were a Scandinavian people whose original homeland lay on the southern shores of the Baltic Sea, where the island of Bornholm (Burgundarholm in the Middle Ages) still bears their name. About the 1st century ad they moved into the lower valley of the Vistula
River, but, unable to defend themselves there against the Gepidae, they migrated westward to the borders of the Roman Empire."

Zapraszam do dyskusji.

Re: Burgundowie na ziemiach polskich

: 23 lis 2010, 04:59
autor: Artur Rogóż
Trochę info za wikipedią:
Burgundowie – lud wschodniogermański, pochodzący prawdopodobnie z wyspy Bornholm, która zawdzięcza im swą nazwę (pierwotnie Burgundarholm) lub z zachodniej Wielkopolski. Ich nazwa znaczy dosłownie "Synowie wiatru północnego". W okresie wpływów rzymskich najprawdopodobniej zamieszkiwali terytorium zachodniej Polski, a odzwierciedleniem ich osadnictwa jest archeologiczna kultura luboszycka w międzyrzeczu Nysy Łużyckiej i Bobru w rejonie Gubina.

W 406 r. zapewne uczestniczyli w grupie ludów germańskich, która w noc sylwestrową[potrzebne źródło] po zamarzniętym Renie w rejonie Mogontiacum (Moguncji) wkroczyła do rzymskiej Galii.

W 436 r. zostali pobici przez połączone siły Rzymian i Hunów i musieli opuścić tereny wokół Wormacji. Osiedlili się na ziemiach nazwanych później Burgundią.

Brali udział w bitwie na Polach Katalaunijskich w 451 r. po stronie Aecjusza. To oni są bohaterami Pieśni o Nibelungach z XIII wieku.

W 472 r. część z nich za przyzwoleniem Rycymera złupiła Rzym.

W historii Burgundów wyróżnia się dwa państwa:

* I (l. 413-436) – w Wormacjii i Moguncji
* II (l. 443-534) – w Sabaudii (do 475 r. poszerzone o Delfinat, Szwajcarię Romańską, Durance do Langres, Lyonnais)

Zostali podbici przez Franków w 534 r. i ulegli romanizacji.
Królowie Burgundów

* ?-407 – Gebicca
* 407-411 – Gundomar I
* 407-411 – Giselher
* 407-436 – Gunther
* 436-473 – Gunderyk
* 473-480 – Chilperyk I
* 473-516 – Gundobad (w Lyonie)
* 473-493 – Chilperyk II (w Walencji)
* 473-486 – Gundomar (w Wiedniu)
* 473-500 – Godegisel (w Genewie)
* 516-523 – Święty Zygmunt
* 523-532 – Godomar