Jan Radlica herbu Korab

[Artur Rogóż]

Jan Radlica herbu Korab (ur.? Radliczyce koło Kalisza zm. 12 stycznia 1392 w Krakowie) – przyrodnik, lekarz, od 1380 roku kanclerz koronny, od 5 lutego 1382 roku biskup krakowski.

Studiował we Francji od 1361 roku w Paryżu, a następnie w Montpellier. Był magistrem medycyny i nauk wyzwolonych, a z teologii zdobył tytuł bakałarza.

W 1374 roku mianowany kanonikiem krakowskim. Od 1376 roku zatrudniony na stanowisku lekarza nadwornego króla Ludwika Węgierskiego. Był członkiem ustanowionego przez króla 4-osobowego kolegium wielkorządców, działającego w imieniu króla podczas jego nieobecności w Polsce.

W okresie bezkrólewia w latach 1382 - 1384 biskup Jan Radlica był zdecydowanym zwolennikiem polityki i rządów w Polsce Andegawenów oraz unii Polski i Litwy.

Brał udział w fundacji klasztoru Paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie w 1382 roku, a w 1390 wraz z królową Jadwigą Andegawenką fundował klasztor benedyktynów słowiańskich na Kleparzu w Krakowie. W 1384 roku od królowej otrzymał wg tradycji własnoręcznie przez nią wyhaftowany racjonał. Jest on zachowany do dziś i używany przez kolejnych biskupów krakowskich podczas najważniejszych uroczystości i nabożeństw.

W 1383 roku wydał statuty dla kapituły krakowskiej będące uzupełnieniem wcześniej wydanych za biskupa Jana Grota w 1328 roku. Odnoszą się one do działalności kapituły, porządku nabożeństw, sposobu powoływania kanoników i wyboru biskupa, miejsc w stallach, ubioru, testamentów sporządzanych przez kanoników oraz do spraw czysto gospodarczych.

Biskup Jan Radlica powiększył także dobra biskupów krakowskich o zamek i miasto Muszyna.

Pochowany został w katedrze wawelskiej, niestety nie zachował się wzniesiony w XVI wieku staraniem prymasa Jana Łaskiego pamiątkowy nagrobek.

Bibliografia:

* Ks. Bolesław Przybyszewski Krótki zarys dziejów diecezji krakowskiej tom.1 Kraków 1989r