Jan Szafraniec (ur. 1363, zm. 28 lipca 1433)

[Artur Rogóż]

Jan Szafraniec (ur. 1363, zm. 28 lipca 1433) – polski duchowny katolicki, biskup kujawsko-pomorski, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, pochodzący od Szafrańców herbu Stary Koń.
Studia odbył w Pradze i Heidelbergu. Wykładał teologię na Akademii Krakowskiej, w 1404 pełnił funkcję rektora. Otrzymał szereg godności kościelnych w Krakowie, był m.in. wikariuszem generalnym i oficjałem biskupa Piotra Wysza z Radolina, a w kapitule krakowskiej - kustoszem, scholastykiem i dziekanem. Był również podkanclerzym koronnym (od 1419) i kanclerzem wielkim koronnym (od 1423).

W maju 1428 został wybrany przez kapitułę na biskupa kujawsko-pomorskiego (ze stolicą we Włocławku); na wybór ten naciskał król Władysław Jagiełło. Szafraniec odebrał prowizję papieską na biskupstwo we wrześniu 1428. Jako biskup występował przeciwko próbom zajęcia pomorskich dóbr diecezji przez zakon krzyżacki.
Źródła

* Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.