Wincenty Granowski

[Artur Rogóż]

Wincenty Granowski herbu Leliwa, (ur. ok. 1370, zm. 12 grudnia 1410) – podstoli poznański, kasztelan nakielski (1387) i śremski i starosta generalny Wielkopolski, dyplomata, znawca spraw krzyżackich, dowódca chorągwi w bitwie pod Grunwaldem, zarządca Torunia.

Brał udział w wielu poselstwach. Był właścicielem miasta Śrem z okolicami i wielu innych posiadłości. W 1409 roku był właścicielem Łańcuta i Ilkowic (powiat tarnowski). Sukcesy zawdzięczał, nie tylko wrodzonym zdolnościom, ale jego pozycję na dworze królewskim umocniło około 1398 roku, małżeństwo z Elżbietą Granowską z Pilczy, (ur. ok. 1372 zm. 1420) – córką Ottona z Pilczy.

Wincenty z poprzedniego małżeństwa miał 3 synów: Mikołaja, Andrzeja i Blizbora, a z Elżbietą synów: Ottona i Jana oraz córki Jadwigę i Elżbietę. Dzieci te przez małżeństwa weszły w koligacje z najpotężniejszymi rodami Rzeczpospolitej. Został otruty w 1410 r. z polecenia krzyżaków. Wdowa po nim poślubiła króla Polski Władysława Jagiełłę.
Źródła

* Polski Słownik Biograficzny (t. 8 s. 551)