Sejm Niemy
-
Artur Rogóż
- Administrator
- Posty: 4635
- https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
- Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
- Kontakt:
Sejm Niemy
Sejm Niemy, jednodniowy sejm zwołany 1 II 1717. Zatwierdził układ pomiędzy konfederacją tarnogrodzką a królem Augustem II Mocnym. Poza marszałkiem sejmu S. Ledóchowskim i odczytującymi uchwały nie dopuszczono do głosu żadnego posła z obawy przed zerwaniem obrad. Konstytucje Sejmu Niemego ograniczały wpływy saskie w Polsce, zmniejszały uprawnienia królewskie oraz wprowadzały ograniczone reformy ustrojowe. Na gwaranta dotrzymania ugody wyznaczono cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego, mediatora pomiędzy zwaśnionymi stronami. Sejm Niemy zapoczątkował interwencje Rosji w wewnętrzne sprawy Polski.
Re: Sejm Niemy
Sejm niemy z 1717 r. i jego reformy
Obie strony wywołanej przez Augusta II wojny domowej oglądać się zaczęły za mediacją Rosji. Wojska Piotra I wkroczyły na Litwę, a poseł carski podyktował pod koniec 1716 r. warunki pokoju między królem i szlachtą. Podpisany w Warszawie traktat „pacyfikacyjny” przyjęto na jednodniowym sejmie w dniu 1 lutego 1717 r. Przejść miał on do historii jako sejm „niemy”, ponieważ w obawie przed jego zerwaniem nie pozwolono nikomu zabrać głosu.
Postanowienia sejmu 1717 r. oznaczały faktyczną klęskę dotychczasowej polityki Augusta II.Umocniły zasadnicze elementy ustroju Rzeczpospolitej, podkreślając tym samym nadzieje króla na przekształcenie personalne unii sasko – polskiej w unię realną. Reformatorsko nastawiona szlachta odniosła połowiczny sukces. Ukrócona została samowola hetmanów, sprawy wojska i skarbu powróciły w ręce państwa. Uchwalono stałe podatki na zawodową armię, której wielkość określano na 24 tys. Żołnierzy ( 18 tys. W Koronie i 6 tys. Na Litwie), w praktyce jednak wystawiono tylko 12 tys. W całym państwie.
Rozstrzygnięcia te zapewniały Polsce i Litwie minimum ładu i wewnętrznego bezpieczeństwa, jednakże nie chroniły przed zewnętrzną agresją. W absolutystycznej, nieustannie zbrojącej się Europie uniemożliwiały (wobec braku silnej armii) prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej.
Sejm „niemy” określił ustrój Rzeczypospolitej na całe półwiecze. W społeczeństwie wyczerpanym wojną, zbiedniałym, a zarazem pozbawionym środków na odbudowę, ustaliła się na wiele lat chwiejna równowaga pomiędzy „majestatem i wolnością”, królem i szlachtą. Z racji podpisu posła carskiego pod traktatem warszawskim z 1717 r. Rosja rościła sobie uprawnienia gwarantki uchwał sejmu pacyfikacyjnego.
Obie strony wywołanej przez Augusta II wojny domowej oglądać się zaczęły za mediacją Rosji. Wojska Piotra I wkroczyły na Litwę, a poseł carski podyktował pod koniec 1716 r. warunki pokoju między królem i szlachtą. Podpisany w Warszawie traktat „pacyfikacyjny” przyjęto na jednodniowym sejmie w dniu 1 lutego 1717 r. Przejść miał on do historii jako sejm „niemy”, ponieważ w obawie przed jego zerwaniem nie pozwolono nikomu zabrać głosu.
Postanowienia sejmu 1717 r. oznaczały faktyczną klęskę dotychczasowej polityki Augusta II.Umocniły zasadnicze elementy ustroju Rzeczpospolitej, podkreślając tym samym nadzieje króla na przekształcenie personalne unii sasko – polskiej w unię realną. Reformatorsko nastawiona szlachta odniosła połowiczny sukces. Ukrócona została samowola hetmanów, sprawy wojska i skarbu powróciły w ręce państwa. Uchwalono stałe podatki na zawodową armię, której wielkość określano na 24 tys. Żołnierzy ( 18 tys. W Koronie i 6 tys. Na Litwie), w praktyce jednak wystawiono tylko 12 tys. W całym państwie.
Rozstrzygnięcia te zapewniały Polsce i Litwie minimum ładu i wewnętrznego bezpieczeństwa, jednakże nie chroniły przed zewnętrzną agresją. W absolutystycznej, nieustannie zbrojącej się Europie uniemożliwiały (wobec braku silnej armii) prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej.
Sejm „niemy” określił ustrój Rzeczypospolitej na całe półwiecze. W społeczeństwie wyczerpanym wojną, zbiedniałym, a zarazem pozbawionym środków na odbudowę, ustaliła się na wiele lat chwiejna równowaga pomiędzy „majestatem i wolnością”, królem i szlachtą. Z racji podpisu posła carskiego pod traktatem warszawskim z 1717 r. Rosja rościła sobie uprawnienia gwarantki uchwał sejmu pacyfikacyjnego.
Re: Sejm Niemy
Sejm "niemy" miał miejsce w czasach Augusta II Mocnego "Sasa". Ten panujący w latach 1697-1706 i 1709-1733 monarcha dążył do ściślejszego powiązania RON z Saksonią, której był dziedzicznym elektorem. Miało to uwolnić Rzeczpospolitą od kurateli rosyjskiej, w jaką państwo polsko-litewskie popadło po bitwie pod Połtawą (1709), w której wojska rosyjskie pokonały Szwedów i która umożliwiła mu powrót na tron Rzeczypospolitej, na którym przez 5 lat zasiadał Stanisław Leszczyński.
Na nielegalne - w świetle prawa obowiązującego w RON - wprowadzenie wojsk saskich do Polski wspierana przez Rosję opozycja zareagowała zawiązaniem konfederacji, zwanej od miejsca jej powołania konfederacją tarnogrodzką. Do konfederacji tej przystąpiły stałe, utrzymywane przez skarb Rzeczypospolitej oddziały polskiego wojska. Wybuchła wojna domowa.
Obie strony konfliktu zwróciły się do rosyjskiego cara Piotra I z prośbą o mediację. Carskie wojska wkroczyły na Litwę, a pod koniec 1716 r. carski poseł podyktował warunki pokoju między królem a szlachtą. Podpisany układ został 1 II 1717 r. zatwierdzony przez zwołany na jeden dzień Sejm, który zyskał miano "niemego" gdyż z obawy przed zerwaniem obrad nie dopuszczono na nim do głosu nikogo z posłów (poza przewodniczącym obradom marszałkiem S. Ledóchowskim i odczytującymi uchwały).
Postanowienia Sejmu Niemego oznaczały klęskę dotychczasowej polityki Augusta II. Nadzieje na przekształcenie personalnej unii Rzeczypospolitej z Saksonią w unię realną legły w gruzach.
Jednocześnie, Sejm Niemy wprowadził w RON pewne reformy. Zmniejszeniu uległa niezwykle potężna wcześniej władza hetmanów, a sprawy wojska i skarbu z powrotem wróciły w ręce państwa. Uchwalono podatki na zawodową armię, która miała składać się w 24 tys. żołnierzy (18 tys. w Koronie i 6 tys. na Litwie) - choć w praktyce powołano tylko 12 tys. W ten sposób, Polska i Litwa zyskały minimum wewnętrznego ładu i bezpieczeństwa.
Jednocześnie, postanowienia te w żaden sposób nie zabezpieczały Rzeczypospolitej przed obcą agresją. Przeciwnie - brak silnej armii uniemożliwiał prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej.
Najbardziej jednak złowieszczym aspektem uchwał Sejmu Niemego był drobny - mogłoby się wydawać - szczegół: pod traktatem warszawskim, który zatwierdził Sejm Niemy, widniał podpis będącego jego faktycznym autorem rosyjskiego posła. W ten sposób Rosja - pod pretekstem odgrywania roli gwaranta układu między królem a szlachtą - zyskała możność legalnej ingerencji w wewnętrzne sprawy RON.
Na nielegalne - w świetle prawa obowiązującego w RON - wprowadzenie wojsk saskich do Polski wspierana przez Rosję opozycja zareagowała zawiązaniem konfederacji, zwanej od miejsca jej powołania konfederacją tarnogrodzką. Do konfederacji tej przystąpiły stałe, utrzymywane przez skarb Rzeczypospolitej oddziały polskiego wojska. Wybuchła wojna domowa.
Obie strony konfliktu zwróciły się do rosyjskiego cara Piotra I z prośbą o mediację. Carskie wojska wkroczyły na Litwę, a pod koniec 1716 r. carski poseł podyktował warunki pokoju między królem a szlachtą. Podpisany układ został 1 II 1717 r. zatwierdzony przez zwołany na jeden dzień Sejm, który zyskał miano "niemego" gdyż z obawy przed zerwaniem obrad nie dopuszczono na nim do głosu nikogo z posłów (poza przewodniczącym obradom marszałkiem S. Ledóchowskim i odczytującymi uchwały).
Postanowienia Sejmu Niemego oznaczały klęskę dotychczasowej polityki Augusta II. Nadzieje na przekształcenie personalnej unii Rzeczypospolitej z Saksonią w unię realną legły w gruzach.
Jednocześnie, Sejm Niemy wprowadził w RON pewne reformy. Zmniejszeniu uległa niezwykle potężna wcześniej władza hetmanów, a sprawy wojska i skarbu z powrotem wróciły w ręce państwa. Uchwalono podatki na zawodową armię, która miała składać się w 24 tys. żołnierzy (18 tys. w Koronie i 6 tys. na Litwie) - choć w praktyce powołano tylko 12 tys. W ten sposób, Polska i Litwa zyskały minimum wewnętrznego ładu i bezpieczeństwa.
Jednocześnie, postanowienia te w żaden sposób nie zabezpieczały Rzeczypospolitej przed obcą agresją. Przeciwnie - brak silnej armii uniemożliwiał prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej.
Najbardziej jednak złowieszczym aspektem uchwał Sejmu Niemego był drobny - mogłoby się wydawać - szczegół: pod traktatem warszawskim, który zatwierdził Sejm Niemy, widniał podpis będącego jego faktycznym autorem rosyjskiego posła. W ten sposób Rosja - pod pretekstem odgrywania roli gwaranta układu między królem a szlachtą - zyskała możność legalnej ingerencji w wewnętrzne sprawy RON.