Polityka zagraniczna u schyłku życia Augusta II
: 14 kwie 2013, 04:55
Po Sejmie Niemym w 1717 roku wbrew zapewnieniom Piotra I, wojska rosyjskie nie opuściły granic Rzeczypospolitej. W kwestii wycofania armii carskiej panowała jednomyślność. Zarówno August II, jak i szlachta chcieli pozbyć się obcych wojsk. August II za wszelką cenę chciał się uniezależnić od Piotra I, dlatego też na sejmie w 1718 roku pełna jednomyślność – mimo starań rosyjskich i pruskich – objawiła się nie zerwaniem sejmu i wysłaniem posła do cara, zaś same obrady zalimitowano oczekują na wynik misji.
Polityką zagraniczną cara Piotra I i jego coraz większą ingerencją w wewnętrzne sprawy innych państwa zaniepokojone były największe mocarstwa europejskiej. Interwencja w Meklemburgii spowodowała zaniepokojenie cesarza Karola VI oraz króla brytyjskiego i elektora Hanoweru Jerzego I. Kupcom angielskim nie odpowiadała aktywność floty rosyjskiej na Morzu Bałtyckim. W maju 1718 roku minister szwedzki Jerzy Görtz prowadził z pełnomocnika cara na Wyspach Alandzkich rokowania, które miały zdecydować o zmianie przymierzy i wspólnym wystąpieniu Rosji i Szwecji przeciwko Augustowi, Danii i Hanowerowi.
Plany szwedzkie nie weszły w życie, ale wzbudziły zaniepokojenie i zainteresowanie innych państw. W 1718 roku zginął król szwedzki Karol XII, zaś w styczniu 1719 roku w Wiedniu podpisano układ sojuszniczy pomiędzy cesarzem Karolem VI, królem brytyjskim Jerzym I i Augustem II, którego celem było zmuszenie Rosji do wycofania wojsk z Rzeszy i Rzeczypospolitej oraz zaprzestanie ingerencji w sprawy wewnętrzne innych państw.
Do traktatu miała się przyłączyć Rzeczpospolita, ale to wymagało zgody sejmu. W 1719 roku na Bałtyk wpłynęła flota angielska, a car wycofał się swoje wojska z Rzeczypospolitej i Meklemburgii. Sejm z limity zwołany na przełomie 1719/1720 został jednak zerwany, podobnie zerwano sejm nadzwyczajny. Pretekstem stał się spór o komendę nad wojskiem cudzoziemskiego autoramentu, którą hetman wielki koronny Adam Sieniawski przekazał Jakubowi Flemmingowi w 1717 roku, a obecnie domagał się zwrotu dowództwa nad tymi oddziałami. Zerwany sejm, a w konsekwencji nieratyfikowanie traktatu z Wiednia oznaczało dla polskiej polityki zagranicznej klęskę, mimo to, wpływ mocarstw europejskich na Rosję, zmusił ją do wycofania wojsk z Polski.
Tomasz Sanecki
Bytom, 7 marca 2013 r.
Polityką zagraniczną cara Piotra I i jego coraz większą ingerencją w wewnętrzne sprawy innych państwa zaniepokojone były największe mocarstwa europejskiej. Interwencja w Meklemburgii spowodowała zaniepokojenie cesarza Karola VI oraz króla brytyjskiego i elektora Hanoweru Jerzego I. Kupcom angielskim nie odpowiadała aktywność floty rosyjskiej na Morzu Bałtyckim. W maju 1718 roku minister szwedzki Jerzy Görtz prowadził z pełnomocnika cara na Wyspach Alandzkich rokowania, które miały zdecydować o zmianie przymierzy i wspólnym wystąpieniu Rosji i Szwecji przeciwko Augustowi, Danii i Hanowerowi.
Plany szwedzkie nie weszły w życie, ale wzbudziły zaniepokojenie i zainteresowanie innych państw. W 1718 roku zginął król szwedzki Karol XII, zaś w styczniu 1719 roku w Wiedniu podpisano układ sojuszniczy pomiędzy cesarzem Karolem VI, królem brytyjskim Jerzym I i Augustem II, którego celem było zmuszenie Rosji do wycofania wojsk z Rzeszy i Rzeczypospolitej oraz zaprzestanie ingerencji w sprawy wewnętrzne innych państw.
Do traktatu miała się przyłączyć Rzeczpospolita, ale to wymagało zgody sejmu. W 1719 roku na Bałtyk wpłynęła flota angielska, a car wycofał się swoje wojska z Rzeczypospolitej i Meklemburgii. Sejm z limity zwołany na przełomie 1719/1720 został jednak zerwany, podobnie zerwano sejm nadzwyczajny. Pretekstem stał się spór o komendę nad wojskiem cudzoziemskiego autoramentu, którą hetman wielki koronny Adam Sieniawski przekazał Jakubowi Flemmingowi w 1717 roku, a obecnie domagał się zwrotu dowództwa nad tymi oddziałami. Zerwany sejm, a w konsekwencji nieratyfikowanie traktatu z Wiednia oznaczało dla polskiej polityki zagranicznej klęskę, mimo to, wpływ mocarstw europejskich na Rosję, zmusił ją do wycofania wojsk z Polski.
Tomasz Sanecki
Bytom, 7 marca 2013 r.