Unia polsko-saska na Sejmie Niemym w 1717 roku
: 14 kwie 2013, 05:05
Unia polsko – saska mimo, że powstała w momencie wyboru Augusta II Wettyna na króla Rzeczypospolitej, to dopiero podczas sejmu niemego określono zasady funkcjonowania unii personalnej pomiędzy Rzeczypospolitą Obojga Narodów a Saksonią. Zasady te określały między innymi: zakaz decydowania o sprawach polskich urzędnikom saskim, wszystkie dokumenty dotyczące Rzeczypospolitej musiały być podpisywane na jej terytorium, ograniczały czas pobytu króla w Saksonii do trzech miesięcy w roku lub sześciu miesięcy na dwa lata. Ponadto określono również limit urzędników niemieckich, którzy mogą z królem przebywać w Rzeczypospolitej. Potwierdzono również prawa rad senatorskich wraz z obowiązkiem senatorów do podpisywania konkluzji. Kontrolę nad przestrzeganiem zasad i warunków traktatu unii polsko-saskiej mieli przestrzegać kanclerze i marszałkowie, którym szczegółowo określono ich obowiązki w tym zakresie.
Traktat w Warszawie próbował odrestaurować starodawną administrację królestwa, nakazując rezydować na dworze, gdzie oprócz ministrów i senatorów rezydentów, mieli przebywać także sekretarzom wielkim, referendarzom, pisarzom oraz innym urzędnikom. Królowi zakazano wprowadzać wojska saskie na teren Rzeczypospolitej oraz wszczynać wojnę ofensywną. Tak sformułowane zasady w traktacie tworzyły tzw. system rządów państwa składanego, który przeważał w nowożytnej Europie.
August II stawał się jedynym elementem łączącym Saksonię z Rzeczpospolitą Obojga Narodów, gdzie w każdym z państwa w których rządził, miał zakres władzy zgodny z obowiązującą w nim prerogatywą władcy.
Traktat w Warszawie próbował odrestaurować starodawną administrację królestwa, nakazując rezydować na dworze, gdzie oprócz ministrów i senatorów rezydentów, mieli przebywać także sekretarzom wielkim, referendarzom, pisarzom oraz innym urzędnikom. Królowi zakazano wprowadzać wojska saskie na teren Rzeczypospolitej oraz wszczynać wojnę ofensywną. Tak sformułowane zasady w traktacie tworzyły tzw. system rządów państwa składanego, który przeważał w nowożytnej Europie.
August II stawał się jedynym elementem łączącym Saksonię z Rzeczpospolitą Obojga Narodów, gdzie w każdym z państwa w których rządził, miał zakres władzy zgodny z obowiązującą w nim prerogatywą władcy.