Andrzej VIII Stanisław Młodziejewski

[Artur Rogóż]

Andrzej Mikołaj Stanisław Kostka Młodziejowski herbu Ślepowron (ur. 1717, zm. 20 marca 1780 w Warszawie) – kanclerz wielki koronny, podkanclerzy koronny, biskup przemyski w latach 1766–1768, biskup poznański w latach 1768–1780.

Syn Stanisława i Marianny. Studiował w Rzymie, gdzie uzyskał w 1755 tytuł doktora. Przez 10 lat był rektorem rzymskiego hospicjum św. Stanisława. 23 października 1767 wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej[1]. Kanclerzem został w 1767, gdy na znak protestu przeciwko porwaniu polskich senatorów przez Nikołaja Repnina kanclerz Andrzej Zamoyski złożył swój urząd. Od 1766 biskup przemyski. Został mianowany biskupem poznańskim 5 marca 1768, ale jego ingres odbył się dopiero po 11 latach – 27 czerwca 1779.

Był płatnym agentem ambasady rosyjskiej. Już po koronacji Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 Rosjanie wypłacili mu 80 000 rubli nagrody. W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[2].

Prowadził świecki tryb życia, zadając się z kobietami. Oskarżany był o sprzeniewierzenie majątku skasowanego zakonu jezuitów i otrucie w 1767 nieprzychylnego Rosji prymasa Władysława Łubieńskiego.
Przypisy

1. ↑ Volumina Legum, t. VII, Sankt Petersburg 1860, s. 244–248.
2. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 177.