Antoni Lubomirski

[Artur Rogóż]

Antoni Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża ( ur. 1718, zm. 1782 ), kasztelan krakowski 1779-1782, wojewoda krakowski 1778-1779, wojewoda lubelski 1752-1778, strażnik wielki koronny 1748-1752, generał major od 1746, i starosta medycki, jasielski i opatowski, książę Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Marszałek dworu królewicza Karola od 1752. W 1750 odznaczony Orderem Orła Białego, kawaler bawarskiego Orderu Świętego Huberta od 1737[1].

Wierny poplecznik Wettynów.

Syn Józefa Lubomirskiego, wojewody czernihowskogo, i Teresy Mniszchówny. Brat Stanisława, marszałka wielkiego koronnego.

Bronił zwłaszcza interesów ks. Karola Krystiana, podał szereg projektów reform gospodarczych.

W czasie ostatniego bezkrólewia zwalczał Stanisława Augusta Poniatowskiego, potem pozostawał w styczności z konfederacją barską.
Przypisy

1. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 180.