Stanisław Rzewuski

[Artur Rogóż]

Stanisław Mateusz Rzewuski herbu Krzywda (ur. 1662, zm. 4 listopada 1728 we Lwowie) – hetman wielki koronny, wojewoda bełski i podlaski od 1726.

Jego rodzicami byli podskarbi nadworny koronny Michał Florian Rzewuski i Anna Dzierżkówna, brat Adama. Pułkownik królewski od 1690, następnie generał wojsk cudzoziemskiego autoramentu. Brał udział w wyprawach mołdawskich z lat 1686 i 1691. W roku 1693 udał się z poselstwem na Krym. Jeszcze w tym samym 1693 roku posłował do Turcji, by dokonać ratyfikacji traktatu karłowickiego, Turcy jednak zakwestionowali jego kompetencje w tej materii, ponieważ na dokumencie ratyfikującym brakło podpisu polskiego kanclerza.

Następnie brał udział w kampanii przeciw Tatarom w roku 1698 do Turcji. Został krajczym wielkim koronnymm w 1702 roku. Mianowany przez Augusta II w 1703 referendarzem wielkim koronnym.

Jako regimentarz wojsk koronnych tłumił w roku 1703 powstanie Kozaków Semena Paleja. W 1705 brał udział w bitwie warszawskiej. Wkrótce potem Rzewuski otrzymał buławę polną w 1706 i już jako hetman dowodził częścią wojsk polskich podczas bitwy kaliskiej w 1706. Po ograniczeniu przywilejów hetmańskich na sejmie 1717 prowadził opozycję przeciw dworowi.

Po śmierci Adama Mikołaja Sieniawskiego, w roku 1726 został mianowany hetmanem wielkim koronnym i wojewodą podlaskim.

Jego synem był Wacław Rzewuski, hetman wielki koronny.

Odznaczony Orderem Orła Białego[1].
Źródła

* Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 349-350.

Przypisy

1. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 141.