Władysław Kalkus

[Warka]

Władysław Jan Kalkus (ur. 8 czerwca 1882 we Lwowie – zm. 23 lutego 1945 w Blackpool, w Anglii) – prawnik, podoficer piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii i generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys
Ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1913 powołany do armii austriackiej, skierowany był do szkoły podoficerską piechoty. Walczył na frontach I wojny światowej. Dwukrotnie ranny.

W czasie wojny polsko-ukraińskiej od listopada 1918 walczył w obronie Lwowa jako dowódca kompanii. W lutym 1919 został skierowany do Krakowskiej Szkoły Pilotów gdzie przebywał do stycznia 1920 roku. W czasie pobytu w szkole uzyskał awans na kapitana. Po ukończeniu szkolenie został skierowany jako pilot i dowódca eskadr do 581, 5, 17 i 6 Eskadry Wywiadowczej. Od lipca 1921 do lutego 1923 pełnił obowiązki dowódcy dywizjonu i zastępcy dowódcy 2 Pułku Lotniczego. Od lutego 1923 do września 1926 w Centralnych Zakładach Lotniczych (CZL). Od września 1926 do kwietnia 1928 był szefem wydziału w Departamencie IV Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W 1929 był słuchaczem czteromiesięcznego kursu w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie[1]. Od kwietnia do czerwca 1929 był zastępcą dowódcy 1 Pułku Lotnictwa, a później (do listopada 1935) dowódcą 3 Pułku Lotniczego. Od listopada 1935 do stycznia 1938 dowodził I Grupą Lotnictwa, później do czerwca 1938 dowódca 3 Grupy Lotnictwa. W okresie od czerwca do grudnia 1938 kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Czerwiec – wrzesień 1939 zastępca dowódcy Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Po kampanii wrześniowej przedostaje się przez Rumunię do Francji. Październik 1939 – marzec 1940 pełniący obowiązki dowódcy Lotnictwa we Francji, Marzec – kwiecień 1940 dowódca Lotnictwa Polskiego w Wielkiej Brytanii. Kwiecień – sierpień 1940 inspektor polskich jednostek Royal Air Force, sierpień 1940 – kwiecień 1942 bez przydziału – obóz Rothsay, wyspa Bute (tzw. wyspa Wężów) Szkocja. Kwiecień 1942 – styczeń 1944 komendant Bazy Polskich Sił Powietrznych w Blackpool. Styczeń 1944 – luty 1945 w dyspozycji dowódcy polskich Sił Powietrznych. Mieszkał w Blackpool, gdzie zmarł.

Awanse
podporucznik
porucznik
kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 VI 1919
major – 31 III 1924 ze starszeństwem z 1 VII 1923 i 8 lokatą w korpusie oficerów zawodowych aeronautycznych
podpułkownik – 23 I 1929 ze starszeństwem z 1 I 1929 i 2 lokatą w korpusie oficerów zawodowych aeronautycznych[2]
pułkownik – 5 III 1934 ze starszeństwem z 1 I 1934 i 1 lokatą w korpusie oficerów zawodowych aeronautyki
generał brygady – 19 III 1939
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie
Polowa Odznaka Pilota
Przypisy
↑ Według Adama Kurowskiego słuchaczom kursów w C.W.S.W. nie przysługiwał tytuł oficera Sztabu Generalnego. Kryska-Karski i Żurakowski podają, że po ukończeniu Wyższej Szkoły Lotniczej (IV 1928 – IV 1929) posiadał tytuł oficera Sztabu Generalnego jednak cytowany dziennik personalny oraz Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.) nie wymieniają go wśród oficerów dyplomowanych. Ponadto Wyższa Szkoła Lotnicza została zorganizowana dopiero w roku 1936.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 24.01.1929 r., s. 3.
Bibliografia
T. Kryska Karski S. Źurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
H. P. Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 1998,
* Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931,
Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1978, wyd. I,
Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 157,
Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa Praca zbiorowa pod red. mjr. dypl pil. Marjana Romeyki, Warszawa 1933.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Kalkus”