UPA mordowała Polaków i Ormian przez... ukrzyżowanie
: 21 kwie 2013, 06:07
W miejscowości Kuty w dawnym województwie stanisławowskim w kwietniu 1944 r. ukraińscy nacjonaliści zabili 200 osób - Polaków i Ormian. Do typowych morderstw UPA jak zabijanie widłami, siekierami, przeżynanie piłą czy rzucanie noworodkami o ścianę dołączyli tym razem ukrzyżowanie!!!
Miejscowość Kuty położoną w powiecie kosowskim dawnego województwa stanisławowskiego w latach 30. XX w. zamieszkiwało około 7 tys. osób.
Obok rdzennych Polaków dużą część stanowili polscy Ormianie - Polacy pochodzenia ormiańskiego, katolicy obrządku ormiańskiego, przybyli tu od XVI w. z Mołdawii. Do II wojny światowej Kuty były największym skupiskiem Ormian Polskich w II Rzeczypospolitej, którzy trudnili się m.in. handlem i produkcją safianu. Stąd wzięło się określenie miejscowości - „mała stolica Ormian Polskich”.
W marcu i kwietniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy dokonali tu szeregu zbrodni na ludności polskiej i ormiańskiej, kulminacja krwawych wydarzań miała miejsce w dniach 19-21 kwietnia.
W nocy z 19 na 20 marca, wraz z przesuwającą się na zachód linią frontu, z Kut ewakuowały się ostatnie oddziały wojsk niemieckich. Do momentu wkroczenia Armii Czerwonej 21 kwietnia 1944 r., miejscowość była nieustannie nękana atakami ze strony banderowców.
Krwawe pogromy miały miejsce jedynie w porze nocnej, mordów dokonywano metodycznie, według sporządzonej wcześniej listy. Najpierw ginęli wszyscy mężczyźni zdolni do stawiania oporu, następnie bezbronne kobiety, dzieci, starcy oraz kaleki. Bandyci wkraczali do mieszkań, mordowali całe rodziny, potem podpalali domy, zabijając następnie tych, których wypłoszył ogień z kryjówek.
Historycy podają przykłady torturowania ofiar, m.in. poprzez ukrzyżowanie. Z relacji świadków wynika, że niektórzy Ukraińcy udzielali pomocy bądź schronienia Polakom.
W następstwie krwawych wydarzeń większość polskich mieszkańców uciekła z Kut, z około 1000 w miasteczku pozostała setka osób.
W zbrodniach zginęło w sumie około 200 Polaków i Ormian, udało się zidentyfikować 140 z nich. Po II wojnie światowej Polacy, w tym Ormianie, zostali wysiedleni.
Paweł Brojek
Źródło: ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Przemilczane ludobójstwo na Kresach, Kraków 2008
Romuald Niedzielko (oprac.), Kresowa księga sprawiedliwych 1939-1945. O Ukraińcach ratujących Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA, Warszawa 2007
Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański; Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939 – 1946; Wrocław, bez daty wydania, 2007
Aleksandra Solarewicz, Gwiazda wycięta na piersiach, Niezależna Gazeta Polska, Nr 4 (38).
Miejscowość Kuty położoną w powiecie kosowskim dawnego województwa stanisławowskiego w latach 30. XX w. zamieszkiwało około 7 tys. osób.
Obok rdzennych Polaków dużą część stanowili polscy Ormianie - Polacy pochodzenia ormiańskiego, katolicy obrządku ormiańskiego, przybyli tu od XVI w. z Mołdawii. Do II wojny światowej Kuty były największym skupiskiem Ormian Polskich w II Rzeczypospolitej, którzy trudnili się m.in. handlem i produkcją safianu. Stąd wzięło się określenie miejscowości - „mała stolica Ormian Polskich”.
W marcu i kwietniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy dokonali tu szeregu zbrodni na ludności polskiej i ormiańskiej, kulminacja krwawych wydarzań miała miejsce w dniach 19-21 kwietnia.
W nocy z 19 na 20 marca, wraz z przesuwającą się na zachód linią frontu, z Kut ewakuowały się ostatnie oddziały wojsk niemieckich. Do momentu wkroczenia Armii Czerwonej 21 kwietnia 1944 r., miejscowość była nieustannie nękana atakami ze strony banderowców.
Krwawe pogromy miały miejsce jedynie w porze nocnej, mordów dokonywano metodycznie, według sporządzonej wcześniej listy. Najpierw ginęli wszyscy mężczyźni zdolni do stawiania oporu, następnie bezbronne kobiety, dzieci, starcy oraz kaleki. Bandyci wkraczali do mieszkań, mordowali całe rodziny, potem podpalali domy, zabijając następnie tych, których wypłoszył ogień z kryjówek.
Historycy podają przykłady torturowania ofiar, m.in. poprzez ukrzyżowanie. Z relacji świadków wynika, że niektórzy Ukraińcy udzielali pomocy bądź schronienia Polakom.
W następstwie krwawych wydarzeń większość polskich mieszkańców uciekła z Kut, z około 1000 w miasteczku pozostała setka osób.
W zbrodniach zginęło w sumie około 200 Polaków i Ormian, udało się zidentyfikować 140 z nich. Po II wojnie światowej Polacy, w tym Ormianie, zostali wysiedleni.
Paweł Brojek
Źródło: ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Przemilczane ludobójstwo na Kresach, Kraków 2008
Romuald Niedzielko (oprac.), Kresowa księga sprawiedliwych 1939-1945. O Ukraińcach ratujących Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA, Warszawa 2007
Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański; Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939 – 1946; Wrocław, bez daty wydania, 2007
Aleksandra Solarewicz, Gwiazda wycięta na piersiach, Niezależna Gazeta Polska, Nr 4 (38).