HistoriaPolski.eu - Forum historia Polski

Kabarety w PRL-u? Zapewniały "wentyl bezpieczeństwa" (podobnie do rodzimej muzyki rockowej z tamtych lat).
To była taka forma wyrażania niezadowolenia i dezaprobaty na rzeczywistość poprzez śmiech...
Twórcy nie musieli się zbytnio wysilać - naprawdę siermięrzną rzeczywistość PRL-u dostarczała tematów lawinowo - nic tylko zbierać, spisywać i na scenę...
Mogę wymienić kilka nazwisk znanych w tamtych czasach.
Duet Laskowik Smoleń (Laskowik powrócił do wcześniejszego zawodu listonosza)...
Pietrzak (który zresztą już jak nie miał się z czego śmiać - kandydował na Prezydenta RP)
Pode Egidą, Elita... oj było tego...
W trójce leciała zawsze tzw. "powtórka z rozrywki" (nie wiem czy jeszcze leci...) w okolicach 13-tej - przez całą okrągłą godzinę można było boki zrywać...

Faktycznie istnieje takie pojęcie jak "wentyl bezpieczeństwa". Co nie znaczy że twórcy kabaretowi nie mieli problemów przez swoje teksty, skecze czy piosenki.

Ja bym kabarety podzielił na dwie grupy: artystyczne (literackie) i polityczne.
Z kabaretów artystycznych niewątpliwie najlepszy był Kabaret Starszych Panów - ten z kolei stawiał na słowo, artyzm językowy - był raczej wolny od politycznych skojarzeń (choć nie zawsze), za to do dzisiaj śmieszy swoimi niepowtarzalnymi tekstami i wykonaniami Ireny Kwiatkowskiej, Wiesława Gołasa, Wiesława Michnikowskiego, Mieczysława Czechowicza, Kaliny Jędrusik, no i oczywiście duetu Wasowski-Przybora.
Osobiście przepadam za tym kabaretem.

Dudek skeczów typowo "politycznych" miał mniej - był takim pomostem między Kabaretem Starszych Panów a Kabaretem Tey (i innych politycznie zaangazowanych). Nastawiony jednocześni na artyzm i wykonanie, nie stronił przy tym od spolecznych i poliycznych zagadnień. Nie było ich dużo, ale za to jakie! "Książka życzeń i zażaleń" - wspaniały skecz w wykonaniu Kobuszewskiego, albo świetny tekst Młynarksiego "Po co babcię denerwować?".

Kabaret Tey - w zasadzie wszystie ich numery nawiązywały do czegoś tam - ale arcymistrzostwo jeśli chodzi o ocenę PRLowskiej rzeczywistości osiągnął najbardziej znany program "Z tyłu sklepu" (Opole 1980). Był też taki świetny skecz "Maluch" - jakby parodia rozmów między władzą i robotnikami. Echhh...wszystkie skecze były genialne.
Z tych bardziej zaangazowanych politycznie satyrykow na mysl przychodza mi Tym, Federowicz i Pietrzak.