Zdzisław Żandarowski

[Artur Rogóż]

Zdzisław Żandarowski (ur. 23 sierpnia 1929 w Warszawie, zm. 4 lipca 1994 w Radomiu) – działacz PZPR, prawnik, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji.
Życiorys

Ukończył Uniwersytet Łódzki (1952) i UW (1954). W 1948 członek PPR, następnie PZPR; działacz organizacji młodzieżowych, w latach 1954–1956 sekretarz komitetu uczelnianego PZPR na UW, od 1956 pracował w aparacie partyjnym Komitetu Warszawskiego.

Był m.in. zastępcą kierownika i kierownikiem Wydziału Propagandy oraz kierownikiem Wydziału Nauki i Oświaty Komitetu Warszawskiego, a w latach 1960–1969 sekretarzem tego komitetu. Od 1968 członek Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1969–1970 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC i redaktor naczelny "Życia Partii", w latach 1971–1977 kierownik Wydziału Organizacyjnego KC; w latach 1972–1975 członek Sekretariatu KC, w latach 1975–1980 sekretarz KC, w 1980 członek Rady Państwa i zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W latach 6 października 1980 został odwołany z KC, a 15 lipca 1981 wykluczony z partii przez IX Zjazd (jako członek kierownictwa związanego z Edwardem Gierkiem). W grudniu 1980 zrezygnował z mandatu poselskiego (był posłem na Sejm od 1972 i przewodniczącym Komisji Mandatowo-Regulaminowej w VI i VII kadencji) na wezwanie VII Plenum KC PZPR.

W lipcu 1981 został także pozbawiony Orderu Budowniczych Polski Ludowej.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 internowany wraz z innymi czołowymi członkami ekipy E. Gierka. Zwolniony w 1982. Następnie na emeryturze.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W pogrzebie uczestniczyli między innymi: Stanisław Kania, Kazimierz Barcikowski, Henryk Jabłoński, Edward Babiuch, Józef Kępa, Józef Pińkowski, Tadeusz Wrzaszczyk, Jerzy Waszczuk i inni działacze polityczni. W imieniu przyjaciół przemawiał Stanisław Kociołek.
Źródła

* Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
* Trybuna Ludu, 13–14 grudnia 1975, str. 2