Mieczysław Bronowiecki

[Artur Rogóż]

Mieczysław Bronowiecki (ur. 7 września 1924 - 11 października 2010) – generał brygady Wojska Polskiego, b. wieloletni szef Służby Uzbrojenia i Elektroniki MON

Służbę wojskową rozpoczął jako ochotnik 15.08.1944 r. Był żołnierzem 6 Pułku Piechoty. W tym samym roku został skierowany do 2 Frontowej Szkoły Oficerów Piechoty, którą ukończył z pierwszą lokatą. Promowany na stopień ppor. przez gen. B. Półturzyckiego. Po promocji został skierowany na wykładowcę uzbrojenia strzeleckiego do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 3. W 1945 r. po przedstawieniu projektu udoskonalenia granatu został przeniesiony do Departamentu Sprzętu Wojskowego a następnie do Departamentu Uzbrojenia MON.

W 1947 r. został skierowany do Kompanii Akademickiej nr 1 i rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Po ukończeniu studiów pełnił służbę w odbiorze produkcji uzbrojenia w Radomiu a następnie w Centralnym Badawczym Poligonie Artyleryjskim w Zielonce k. Warszawy. W 1960 r. objął obowiązki zastępcy szefa Departamentu Uzbrojenia MON a rok później został skierowany na przeszkolenie w Wyższej Szkole Artyleryjsko-Inżynieryjnej w Pienzie(ZSRR) w zakresie rakiet operacyjno-taktycznych. We wrześniu 1965 r. został awansowany na stopień generała brygady.

W latach 1966-69 był Szefem Departamentu Uzbrojenia MON a po jego reorganizacji (w 1968r) Szefem Służby Uzbrojenia i Elektroniki MON. W 1972 r. został zastępcą szefa Komitetu Technicznego Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Uczestników Układu Warszawskiego. Od 1974 roku pełnił służbę na stanowisku Szefa Sztabu Służb Technicznych-zastępcy Głównego Inspektora Techniki WP. Jest absolwentem kursu operacyjno-strategicznego w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (1975r). W latach 1978-1982 pełnił funkcję Szefa Wojskowych Przedsiębiorstw Remontowo-Produkcyjnych GIT WP. W latach 1982-1983 był zastępcą przewodniczącego Komitetu Przemysłu Obronnego Rady Ministrów. W latach 1986-1989 pełnił obowiązki Komendanta Instytutu Systemów Zabezpieczenia Technicznego Wojsk w Wojskowej Akademii Technicznej.

10 listopada 1989 r. pożegnany oficjalnie przez ministra obrony narodowej, gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. Przeniesiony w stan spoczynku z dniem 2 grudnia 1990 roku.

Uhonorowany m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Krzyżami Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Bibliografia

* M. Bronowiecki, Uzbrojenie i sprzęt techniczny ludowego Wojska Polskiego /w/ Ludowe Wojsko Polskie 1943-1973, Wydawnictwo MON, Warszawa 1974
* M. Jędrzejko, M Krogulski, M Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo von borowiecky, Warszawa 2002
* H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza Ajaks, Pruszków 1999
* Wojskowy Przegląd Historyczny, 1990, nr 1-2 (131-132), str. 276