Franciszek Cymbarewicz

[Artur Rogóż]

Franciszek Cymbarewicz (ur. 29 stycznia 1917 Mohylew - zm. 27 maja 2000 Warszawa) - lekarz, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, kapitan Armii Czerwonej, szef Głównego Zarządu Tyłów Wojska Polskiego z nominacji marszałka Konstantego Rokossowskiego, przewodniczący Rady Krajowej Polaków - byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej przy Zarządzie Głównym ZBoWiD.
Życiorys

Prawnuk powstańca z 1863. Ukończył radziecką Wojenną Szkołę Medyczną. Od 1940 lekarz wojskowy Armii Czerwonej. Służył w jednostkach nas Dalekim Wschodzie. Po wybuchu w czerwcu 1941 wojny z Niemcami przerzucony do europejskiej części ZSRR. Walczył w obronie Moskwy, w bitwie pod Kurskiem. Ranny w walkach pod Kijowem

W marcu 1944 w stopniu kapitana skierowany do Wojska Polskiego w ZSRR. Lekarz samodzielnego batalionu budowy mostów, komendant pociągów sanitarnych na froncie.

Członek WKP(b), PPR i PZPR.

W 1949 roku zwolniony z obywatelstwa radzieckiego uchwałą Rady Najwyższej ZSRR, otrzymał obywatelstwo polskie.

Po wojnie na kolejnych stanowiskach w wojskowej służbie zdrowia. Major z 1946. Szef służby zdrowia 18 i 1 Dywizji Piechoty. W l. 1950 - 1951, w stopniu pułkownika, szef służby zdrowia Warszawskiego Okręgu Wojskowego, następnie Pomorskiego Okręgu Wojskowego i szefa służby zdrowia Głównego Zarządu Tyłów WP (oficjalna nazwa Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego za czasów K. Rokossowskiego). W latach 1952-1956 szef Głównego Zarządu Tyłów WP (Główny Kwatermistrz WP).

Po październiku 1956 na mniej eksponowanych stanowiskach, m.in. komendant Garnizonu m. st. Warszawy, a pod koniec służby kierownik Centralnego Ośrodka Zaopatrzenia Medycznego i Techniki Sanitarnej w Celestynowie.

Od 1974 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie.

Przewodniczący Rady Naczelnej Zjednoczenia Patriotycznego "Grunwald". Wieloletni wiceprzewodniczący, a od 1985 r. przewodniczący Rady Krajowej Polaków - byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej przy Zarządzie Głównym ZBoWiD. W latach 1985-1990 członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBoWiD. Od 1983 r. wiceprzewodniczący Komisji Braterstwa Broni Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
Odznaczenia

Wśród nadanych mu odznaczeń znajdowały się m.in.: Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż Komandorski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Krzyża Grunwaldu II klasy, Krzyż Walecznych, Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR), Order Przyjaźni Narodów (ZSRR), Złota odznaka "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego", Medal "40 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" (ZSRR), Odznaka "Zasłużony Działacz TPPR".
Publikacje

* Kmicicem nie zostałem (1984).
Bibliografia

* F. Cymbarewicz, Spotkania z Marszałkiem. W 15 rocznicę śmierci Konstantego Rokossowskiego. /w/ Za Wolność i Lud, 1983, nr 33-34, str. 7 oraz nr 35, str. 6
* A. Dudek, A. Kochański, K. Persak, Centrum władzy: protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR : wybór z lat 1949-1970, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2000
* L. Grot, T. Konecki, E. Nalepa, Pokojowe dzieje Wojska Polskiego, Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, Warszawa 1988
* H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Warszawa 1999
* T. Pióro, Armia ze skazą: w Wojsku Polskim 1945-1968 : wspomnienia i refleksje, Czytelnik, Warszawa 1994
* Za Wolność i Lud, 1984, nr 40 (1085), str. 11; 1985, nr 18 (1115), str. 8 oraz nr 21 (1118), str. 5
* VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985