Tytus Krawczyc

[Artur Rogóż]

Tytus Arkadiusz Krawczyc (ur. 5 października 1930 w Silawiczach w pow. słonimskim) – generał dywizji pilot Wojska Polskiego, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Do Wojska Polskiego wstąpił na ochotnika. Od 10 października 1948 w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Ukończył również Akademię Sztabu Generalnego WP (1960-1964), Wyższy Kurs Akademicki w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino (1971), Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Związku Radzieckiego w Moskwie (1973-1975), Wyższy Kurs Akademicki przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego w Moskwie (1984).

Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie w 1950 r. był kolejno: pilotem - instruktorem w 4 eskadrze szkolnej bazującej na lotnisku w Ułężu (1950-1951), dowódcą klucza w 8 eskadrze szkolenia podstawowego w Białej Podlaskiej (1951-1955), zastępcą dowódcy 4 eskadry lotniczej ds. wyszkolenia (1955-1957), dowódcą 2 eskadry w 58 pułku szkolno - bojowym w Dęblinie,zastępcą do spraw liniowych dowódcy 58 pułku szkolno - bojowego (1964-1965), dowódcą 61 pułku szkolno - bojowego w Nowym Mieście nad Pilicą (1965-1968), dowódcą 2 pułku lotnictwa myśliwskiego "Kraków" w Goleniowie (1968-1970), dowódcą 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko - Szturmowego w Pile (1970-1973), zastępcą szefa sztabu Wojsk Lotniczych (1975), zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych do spraw liniowych (1975-1977). 29 lipca 1977 objął dowództwo 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. 12 maja 1983 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Wojsk Lotniczych, które piastował do 4 września 1989 roku. 15 września 1989 powołany został na stanowisko Attaché wojskowego i lotniczego przy Ambasadzie RP w Budapeszcie. W marcu 1993 przeszedł w stan spoczynku pożegnany oficjalnie przez ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza.

W latach 1972-1976 poseł na Sejm PRL VI kadencji. W okresie 1986-1990 członek KC PZPR.

Jako pilot spędził w powietrzu 3520 godzin, w tym 1712 godzin na samolotach odrzutowych. Posiada klasę mistrzowską pilota wojskowego. Latał na samolotach: UT-2, Po-2, Jak-11, Jak-18, Junak-3, TS-8 Bies, TS11 Iskra, Lim-1, UTMiG-15, Lim-2, Lim-5, Lim-6 bis, MiG-21 (wersje MiG-21F-13, MiG-21R, MiG-21MF).

Zasłużony Pilot Wojskowy PRL (1978), odznaczony także Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i wieloma innymi odznaczeniami.
Awanse

* chorąży - 3 IX 1950
* podporucznik - 8 VI 1951
* porucznik - 9 III 1953
* kapitan - 5 XII 1955
* major - 12 X 1962
* podpułkownik - 12 X 1966
* pułkownik - 12 X 1970
* generał brygady - 9 X 1980 (nominację wręczono 11 XII 1980)
* generał dywizji - 24 IX 1983

Bibliografia

* S. Czmur, W. Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przy współpracy z Domem Wydawniczym Bellona, Poznań-Warszawa 2003, ISBN 83-902541-3-1 i ISBN 83-11-09587-6, s. 97-99;
* S. Czmur, W. Wójcik, Dowódcy Lotnictwa Polskiego, Redakcja Przeglądu WLOP, Poznań 1998;
* S. Czmur, W. Wójcik, Dowódcy Lotnictwa i Obrony Powietrznej, Redakcja Czasopism WLOP, Poznań 2000;