Michał Owczynnikow

[Artur Rogóż]

Michał Owczynnikow (ur. 15 czerwca 1910 na Dalekim Wschodzie w Wiaziemsku) – radziecki oficer w Wojsku Polskim, gen. dyw. prof. dr inż., komendant WAT w latach 1956 - 1967.

Po ukończeniu technikum budowlanego, studiował na Wydziale Budownictwa Hydrologicznego Politechniki Odesskiej, następnie w Instytucie Budownictwa Komunalnego Po ukończeniu studiów na kierunku budowy dróg i mostów odbył praktykę , po czym uzyskał aspiranturę. Pracę dydaktyczną i naukową rozpoczął w 1934 w Swierdłowsku. Wykładał konstrukcje kamienne i żelazo-betonowe. W 1935 objął stanowisko docenta w Katedrze Konstrukcji Budowlanych. W 1939 kandydat nauk i docent.
Przebieg służby

* listopad 1939 - wstępuje ochotniczo do Armii Czerwonej
* przeszkolenie wojskowe w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej, wykładowca w Centrum Wojsk Inżynieryjnych,
* kurs dowódców batalionów inżynieryjno-saperskich na Wyższym Kursie Akademickim w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej,
* wykładowca w Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych (1942 - 1944)
* styczeń 1945 - skierowany do organizującej się Oficerskiej Szkoły Saperów Wojska Polskiego w Przemyślu (kapitan)
* luty 1945 - skierowany do dyspozycji szefa Wojsk Inżynieryjnych 2 Armii Wojska Polskiego
* szef rozpoznania inżynieryjnego-pomocnik szefa sztabu 4 Brygady Saperów (4 BSap), bierze udział w forsowaniu Nysy i w bojach pod Budziszynem,
* po zakończeniu wojny, jako oficer 4 BSap bierze udział w rozminowaniu Przełęczy Dukielskiej,
* 1945-47 pomocnik szefa Wydziału Technicznego Departamentu Inżynieryjno-Saperskiego MON,
* 1948-49 kierownik sekcji Głównego Inspektoratu Inżynieryjno-Saperskiego,
* 1949-51 szef Wydziału i zastępca szefa Oddziału Technicznego sztabu Generalnego WP
* 1950 - skierowany do grupy Organizacyjno - Przygotowawczej WAT (podpułkownik),
* 1951 - 1954 szef Oddziału Naukowo -Badawczego WAT,
* 1954 - 1956 zastępca komendanta WAT ds. Szkolenia i Nauki,
* sierpień 1956 - awans do stopnia generała brygady
* listopad 1956 - 1967 - komendant WAT, w 1962 profesor nadzwyczajny, zasługi w rozwoju uczelni, inicjator prac naukowo-badawczych. W 1956 poparł ruch narodowo-społeczny. Polak z wyboru, opanował język polski. Pomagał prześladowanym oficerom m.in. gen. F. Grabczyńskiemu
* 1967 - 1968 zastępca szefa Głównego Inspektora Szkolenia Bojowego ds. akademii wojskowych i wyższych szkół oficerskich. Złożył dymisję i na własną prośbę w 1968 wyjechał do ZSRR.

Odznaczenia

Order Krzyża Grunwaldu 3 kl., Order Sztandaru Pracy 1 kl., Order Odrodzenia Polski Komandorski, Oficerski, Kawalerdski, Krzyż Zasługi złoty, srebrny, Krzyż Walecznych CSRS
Źródła

* Wojskowa Akademia Techniczna 1951-1991, WAT 1991, opracowanie płk Hipolit Grzegorczyk
* H. P. Kosk "Generalicja Polska", tom II, Warszawa - Pruszków, 2001,
* Z. Barszczewski, Sylwetki saperów, wyd Bellona Warszawa 2001, ISBN 83-11-09287-7.