Tadeusz Pietrzak

[Artur Rogóż]

Tadeusz Wacław Pietrzak (ur. 27 sierpnia 1926 w Duranowie koło Sochaczewa) – generał brygady Wojska Polskiego.

Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Gwardii Ludowej, a następnie Armii Ludowej. Od 1945 służył w Milicji Obywatelskiej. W 1956 był komendantem wojewódzkim MO w Poznaniu. Po 1956 pełnił obowiązki zastępcy szefa Głównego Zarządu Informacji WP, a następnie zastępcy szefa Wojskowej Służby Wewnętrznej. W kolejnych latach był zastępcą szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP oraz dowódcą podległych MSW Wojsk Wewnętrznych (1963-1965). Ukończył Akademię Sztabu Generalnego. W 1964 uzyskał tytuł doktora nauk politycznych.

Od 20 lipca 1965 r. do sierpnia 1971 r. był komendantem głównym Milicji Obywatelskiej, a od 15 maja 1968 r. do 15 lutego 1978 r. wiceministrem spraw wewnętrznych PRL. W latach 1978-1983 wykonywał obowiązki ambasadora PRL w Budapeszcie.

Doktor nauk politycznych w Instytucie Nauk Społeczno - Ekonomicznych Politechniki Warszawskiej (1968-1978), wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Zapobiegania Przestępczości (1974-1980), członek komitetów redakcyjnych czasopism: "Wojskowy Przegląd Historyczny", "Problemy Kryminalistyki", "Pokolenia".

Członek PPR (1942-1948) i PZPR (1948-1990). W latach 1968-1975 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1975-1980 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1965-1979 członek Zarządu Głównego, a w latach 1969-1979 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD. W latach 1968-1979 i od 1982 przewodniczący Komisji Historycznej Ruchu Młodzieżowego. Wieloletni działacz łowiecki, w latach 1969-1977 i 1983-1990 pełnił funkcję prezesa Naczelnej Rady Łowieckiej (1978-1983 był wiceprezesem), wchodził również w skład Międzynarodowej Rady Łowieckiej, w ramach której był wiceprezesem Komisji Ptactwa Migrującego (1973-1990). We wrześniu 1976 otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Związku Łowieckiego.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Grunwaldu III klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, radzieckim Orderem Czerwonego Sztandaru. Laureat nagrody Ministra Obrony Narodowej III stopnia (1964) oraz nagrody Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1965).

Autor książek o walkach GL i AL: "Podziemny front" (1961), "Aleksander Kowalski" (1977). Współautor książek o komunistycznym ruchu oporu: "Warszawa Lewa Podmiejska" (1973), "Warszawa Prawa Podmiejska" (1974), "Okręg Płocki" (1976), "Okręg Siedlecki" (1978).
Bibliografia

* H. P. Kosk, Generalicja Polska tom II, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001
* Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, str. 747
* Zasłużeni dla polskiego łowiectwa (pod redakcją Jerzego Krupki), Agencja Wydawnicza "Agar", Warszawa 2003