Zdzisław Stelmaszuk

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Warka
Posty: 1570
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 16 paź 2010, 03:38

Zdzisław Stelmaszuk

Post autor: Warka »

Zdzisław Stelmaszuk (ur. 23 maja 1936 w Przegalinach Dużych na Podlasiu) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, inżynier, doktor nauk wojskowych, szef Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1990–1992).

Służba wojskowa
Służbę wojskową rozpoczął w 1954 jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych (OSWInż.) we Wrocławiu. Promowany na podporucznika w 1957. Po promocji dowódca plutonu saperów w 9 pułku Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW). W latach 1959–1960 dowódca plutonu w OSWInż. W latach 1960–1962 dowódca kompanii saperów w 9 pułku KBW.

Po ukończeniu w 1966 roku Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie, w stopniu kapitana – pomocnik dowódcy batalionu budowy mostów w 5 Brygadzie Saperów w Szczecinie, następnie do 1968 dowódca batalionu saperów w 5 Brygady Saperów. Przez cztery lata dowódca dywizyjnego batalionu saperów 7 Dywizji Desantowej. W latach 1972–1974 dowódca 9 Pułku Pontonowego w Chełmnie. Pułk zdobył tytuł przodującej jednostki w wojskach inżynieryjnych.

Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie w 1976 dowódca 5. Brygady Saperów. Od 1978 szef Wojsk Inżynieryjnych Warszawskiego Okręgu Wojskowego, później zastępca i szef Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

W 1987 zastępca szefa Sztabu Generalnego ds. operacyjnych. Od września 1989 do września 1990 dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1990–1992 szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Inicjował pierwsze kontakty z NATO. Reorganizował Sztab Generalny WP.

Przez kolejny rok w dyspozycji ministra Obrony Narodowej. W latach 1993–1994 doradca w Zespole Doradców ministra Obrony Narodowej. Zawodową służbę wojskową zakończył 7 października 1994. Mieszka w Warszawie.

Wykształcenie wojskowe
Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1954-1957)
Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie (1961-1966)
Akademia Sztabu Generalnego SZ ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie (1974-1976)
Akademia Sztabu Generalnego w Warszawie - studia doktoranckie 1986
Awanse
podporucznik – 1957
porucznik – 1960
kapitan – 1966
major – 1968
podpułkownik – 1972
pułkownik – 1976
generał brygady – 1983
generał dywizji – 1988
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
Srebrny Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
Brązowy Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
Brązowa Odznaka "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego"
I inne
Bibliografia
M. Jędrzejko – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wyd. von Borowiecky Warszawa 2002
Tadeusz Panecki, Franciszek Puchała, Jan Szostak – Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003, Wyd. "Bellona", Warszawa 2003, ISBN 9788311097810
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”