Józef Użycki

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Józef Użycki

Post autor: Artur Rogóż »

Józef Użycki (ur. 1 grudnia 1932 w Kiertynie k. Lwowa) – generał broni Wojska Polskiego, poseł na Sejm PRL VIII kadencji.
Życiorys

W lutym 1940 roku został deportowany z rodziną na Syberię. Służbę wojskową rozpoczął we wrześniu 1950 roku, jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu. W 1952 roku promowany na pierwszy stopień oficerski, po czym skierowany na dowódcę plutonu, a następnie zastępcę dowódcy kompanii w 4 Pułku Piechoty w Kielcach. W latach 1954–1957 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po studiach został szefem sztabu 33 Pułku Zmechanizowanego w Nysie. W latach 1959–1966 pełnił służbę w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego, gdzie był m.in. oficerem Oddziału Operacyjnego. W 1966 roku został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 10 Pułku Czołgów Średnich w Opolu. W latach 1968-1969 dowodził tym pułkiem. W 1969 roku został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W latach 1970-1973 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie. W 1973 roku objął dowództwo 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej. Na tym stanowisku w 1974 roku awansował na generała brygady. W 1976 roku został szefem sztabu-zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1978 roku został mianowany dowódcą tego okręgu wojskowego, a na wypadek wojny dowódcą 1 Armii. W 1979 roku awansował na generała dywizji. W 1983 roku został zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych. W latach 1983–1990 szef Sztabu Generalnego i jednocześnie wiceminister Obrony Narodowej. W 1984 roku został mianowany generałem broni. Służbę wojskową zakończył 3 października 1991 roku.

W latach 1980–1985 poseł na Sejm PRL VIII kadencji. W 1981 członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego.

Współautor nowej polskiej doktryny obronnej, która reprezentował w 1990 na konferencji szefów sztabów generalnych państw Europy i Ameryki Północnej. Autor książki "Wojna konwencjonalna w Europie".
Ordery i odznaczenia

* Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Order Sztandaru Pracy I klasy
* Złoty Krzyż Zasługi
* Srebrny Krzyż Zasługi
* Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* Medal Komisji Edukacji Narodowej
* Medal "30 lat Narodowej Armii Ludowej" (NRD)
* inne

Bibliografia

* Tadeusz Panecki, Franciszek Puchała, Jan Szostak, Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003, Wyd. "Bellona", Warszawa 2003, ISBN 978-83-11-09781-0
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”