Kazimierz Witaszewski

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Kazimierz Witaszewski

Post autor: Artur Rogóż »

Kazimierz Witaszewski (ur. 1 kwietnia 1906, zm. 1992) – włókniarz, generał dywizji Wojska Polskiego, pierwszy prezydent Łodzi po II wojnie światowej (od 25 stycznia 1945 do 7 marca 1945), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji.
Życiorys

Wykształcenie podstawowe, następnie średnie. Działacz Komunistycznej Partii Polski, PPR i PZPR.

Przed drugą wojną światową działał w związku zawodowym włókniarzy. Podczas wojny przebywał w ZSRR, od 1943 był oficerem politycznym w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR. W latach 1944–1945 sekretarz generalny Tymczasowej Komisji Centralnej Związków Zawodowych, w latach 1945–1948 przewodniczący Komitetu Centralnego Związków Zawodowych. W latach 1948–1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, w latach 1949–1951 I sekretarz KW PZPR we Wrocławiu. W latach 1951–1952 kierownik Wydziału Kadr KC PZPR.

Od października 1952 do października 1956 Szef Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego i wiceminister obrony narodowej (zastępca marszałka Konstantego Rokossowskiego). Był współodpowiedzialny za masowe represje wobec oficerów przedwojennych, żołnierzy Armii Krajowej, żołnierzy Batalionów Chłopskich w szczytowym okresie stalinizmu w Polsce. Następnie attaché wojskowy, morski i lotniczy Ambasady PRL w Pradze (1957–1959) i szef Zarządu w Sztabie Generalnym WP.

Nie posiadał żadnego doświadczenia, ani wykształcenia wojskowego. W 1952 awansowany do stopnia generała brygady, a w 1956 do stopnia generała dywizji.

W latach 1960–1968 Kierownik Wydziału Administracyjnego KC PZPR, sprawującego z ramienia partii nadzór nad wojskiem, aparatem bezpieczeństwa i sądownictwem, a także sprawami wyznaniowymi oraz służbą zdrowia.

W latach 1945–1948 członek KC PPR, w latach 1948–1968 członek KC PZPR, w latach 1968–1971 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR.

Poseł do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947), na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL I kadencji (1952–1956). W latach 1947–1948 przewodniczący Komisji Pracy i Opieki Społecznej w Sejmie Ustawodawczej.

Był przeciwny jakiejkolwiek liberalizacji i odwilży gomułkowskiej, na pytanie, kto jest winien odwilży, odpowiadał: "Rasa, prasa i te, co mają maturę"[potrzebne źródło]. W 1956 był jednym z czołowych reprezentantów twardogłowej tzw. grupy natolińskiej w PZPR. Witaszewski zwany był "generałem gazrurką" (od gazrurek)[1], którymi należałoby, jego zdaniem, bić tzw. rewizjonistów.

Należał do tej grupy stalinowców, którzy nie ponieśli żadnych konsekwencji za swe czyny. Wręcz przeciwnie, aż do 1971 należał do kierowniczych organów PZPR. Jeszcze w 1986 centralny organ Wojska Polskiego "Żołnierz Wolności" na 1 stronie informował o 80. rocznicy jego urodzin. Aż do 1990 zasiadał również w Radzie Naczelnej ZBoWiD, obok wielu osób represjonowanych w okresie stalinowskim.

Pochowany w 1992 na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Przypisy

1. ↑ Hasło w Encyklopedii WIEM

Źródła

* D. Baliszewski, Ilustrowany przewodnik po Polsce stalinowskiej: 1944–1945, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999
* W. Białkowski, Rokossowski: na ile Polak?, Wydawnictwo Alfa, 1994
* J. Eisler, Marzec 1968: geneza, przebieg, konsekwencje, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1991
* B. Fijałkowska, Partia wobec religii i Kościoła w PRL, tom 2, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn 2000
* W. Góra (red.), Takie były początki, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1965
* T. Kisielewski, Październik 1956: punkt odniesienia: mozaika faktów i poglądów : impresje historyczne, Wydawnictwo Neriton, 2001
* H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom II, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001
* L. Kowalski, Generał ze skazą, Wydawnictwo Rytm, Warszawa, 2001
* K. Koźniewski, Słownik swoich i obcych, Wydawnictwo Iskry, 1994
* Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
* P. Madajczyk, Na drodze do pojednania: wokół orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich z 1965 roku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994
* G. Malcher, Poland's politicized army: communists in uniform, Praeger Special Studies, Praeger 1984
* S. Marat, J. Snopkiewicz, Ludzie bezpieki: dokumentacja czasu bezprawia, Wydawnictwo Alfa, 1990
* T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991, str. 440
* S. Murzański, PRL zbrodnia niedoskonała: rozważania o terrorze władzy i społecznym oporze, Wydawnictwo Volumen, 1996
* A. Paczkowski, Pół wieku dziejów Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996
* L. Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956–1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7
* K. Persak, Sprawa Henryka Hollanda, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2006
* T. Pióro, Armia ze skazą: w Wojsku Polskim 1945–1968 : wspomnienia i refleksje, Czytelnik, Warszawa 1994
* J. Poksiński, "TUN": Tatar-Utnik-Nowicki, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992
* J. Poksiński, A. Kochański, K. Persak, Kierownictwo PPR i PZPR wobec wojska 1944–1956, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2003
* G. Pomian, Wizja Polski na łamach Kultury 1947–1976, Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego, 1999
* W. Roszkowski, Najnowsza historia Polski, Wydawnictwo Orion, Kielce 1994
* W. Sokorski, Wspomnienia, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1990
* J. Stępień, Listy do pierwszych sekretarzy KC PZPR, 1944–1970, Wydawnictwo Fakt, 1994
* R. Terlecki, Miecz i tarcza komunizmu: historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce, 1944–1990, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007
* V Kongres ZBoWiD Warszawa 8–9 maja 1974, Książka i Wiedza, Warszawa 1976
* VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”