Janosik jest najsłynniejszym ze wszystkich znanych słowackich zbójników, których wielu pojawiło się na przełomie XVII i XVIII wieku w Tatrach.
Tak jak wielu innych młodych pasterzy w tamtych czasach, Janosik wstąpił do powstańczej armii, która została pokonana przez austriacką armię. Wielu z nich uciekło wtedy w góry, by stamtąd kontynuować walkę.
Janosik wybrał jednak stan duchowny, aby rozpocząć naukę. Niedługo potem, po śmierci rodziców Janosik wyruszył w góry, zebrawszy uprzednio grupę górali, którzy jak on walczyli z bogatymi o sprawiedliwość.
Niestety Janosik został schwytany przez możnowładców i skazany na powieszenie za żebro. Trudno nie docenić znaczenia postaci Janosika w tradycji, bowiem prawie żadna inna słowacka historia nie była natchnieniem większej ilości wierszy, powieści i sztuk. Warto tu zaznaczyć, iż na Podhalu uważa się, że Janosik nie był Słowakiem, a Polakiem; jednakże podania o Janosiku na Słowacji różnią się trochę od tych, które spopularyzował polski poeta Kazimierz Przerwa-Tetmajer.
