Kazimierz Florian ks. Czartoryski

[Artur Rogóż]

Książę Kazimierz Florian Czartoryski (ur. 1620 w Klewaniu – zm. 15 maja 1674 w Warszawie) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, biskup poznański i kujawski.

Był najstarszym synem Mikołaja Jerzego Czartoryskiego i Izabeli Kordeckiej.

W Rzymie uzyskał tytuł doktora teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Został sekretarzem króla Władysława IV. W 1651 został biskupem poznańskim, w 1655 zamienił tę godność, stając się biskupem kujawskim. W czasie potopu szwedzkiego schronił się wraz z królem Janem Kazimierzem na Śląsku, gdzie z przerwami przebywał do lipca 1657. Od 1661 popierał projekty królowej Polski Ludwiki Marii Gonzagi elekcji vivente rege. Starał się pogodzić skonfederowane wojsko koronne z królem podczas rokoszu Lubomirskiego. Doprowadził do ugody w Łęgonicach 31 sierpnia 1666. W czasie kryzysu 1672 występował jako mediator pomiędzy zwaśnionymi obozami, stając w obronie króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

15 kwietnia 1673 po śmierci prymasa Mikołaja Prażmowskiego objął jego urząd z mianowania królewskiego. W 1674 został zatwierdzony przez papieża. Od chwili śmierci króla Michała 10 listopada 1673 był interreksem Polski. Zmarł 15 maja 1674.