Adam Bieliński

[Artur Rogóż]

Adam Jerzy Bieliński (ur. 5 maja 1868 w majątku Dymki na Mińszczyznie, zm. w 1934 roku) – pułkownik kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej i I wojnie światowej. Dowodził rosyjskim pułkiem kawalerii. Jesienią 1917 r. został dowódcą Legii Oficerskiej Jazdy I Korpusu Polskiego w Rosji, a później szefem Wydziału Mobilizacyjnego Naczpolu. Po opuszczeniu Mińska przez oddziały I Korpusu zorganizował w nim samoobronę i kierownictwo akcji oswobodzenia miasta po czyn został pierwszym komendantem miasta.

W listopadzie 1918 r. przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika i wyznaczony na stanowisko szefa Komisji Remontów Koni rejonu Łomży. Następnie pełnił obowiązki zastępcy Generalnego Inspektora Jazdy. 10 marca 1920 r. wyznaczony został na stanowisko szefa Sekcji II Jazdy Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. W 1921 r. powołany został na stanowisko szefa Departamentu II Jazdy M.S.Wojsk. 15 marca 1923 r. mianowany został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W czerwcu 1926 r. został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. Z dniem 30 kwietnia 1927 r. przeniesiony został w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie.
awanse

* generał brygady - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Ordery i odznaczenia

* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Przypisy

1. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 27.03.1920 r.

Bibliografia

* Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 77.
* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 74.