Emil Franciszek Mecnarowski

[Artur Rogóż]

Emil Franciszek Mecnarowski doktor praw (ur. 10 maja 1879 Kraków, zm. 21 lipca 1968 Warszawa) – generał brygady Wojska Polskiego.

Kształcił się Krakowie. W 1903 ukończył studia prawnicze w Uniwersytecie Jagielońskim. W czasie studiów działał w Związku Strzeleckim. W latach 1914 - 1917 służył w 1 pułku ułanów i sądzie polowym Komendy Legionów Polskich. Potem w sądownictwie Tymczasowej Rady Stanu i w konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 kierował akcją rozbrajania Niemców w Sosnowcu. Wyznaczony na komendanta miasta Sosnowiec.

Od lutego 1919 pełnił służbę w sądownictwie Wojska Polskiego, był prokuratorem Naczelnego Sądu Wojskowego. Pułkownik ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Od 1925 szef sekcji w Departamencie Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych, potem zastępca szefa tego Departamentu. Generał brygady z 1927. W latach 1930 - 1938 zastępca i w ostatnim okresie służby prezes Najwyższego Sądu Wojskowego.

Od 1938 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie. Po wojnie żył z korepetycji. Był naukowcem amatorem w dziedzinie muzykologii. Pochowany na Cmentarzu powązkowskim.

Odznaczenia: Polonia Restituta 3 kl., Krzyż Niepodległości, Krzyż walecznych czterokrotnie, Krzyż Zasługi złoty.

Źródła

T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks' Pruszków 2001.