Jerzy Łagoda

[Artur Rogóż]

Jerzy Łagoda (ur. 2 czerwca 1924, zm. 27 marca 2001) – generał brygady pilot Wojska Polskiego.

Służbę wojskową rozpoczął w maju 1943 jako ochotnik w 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii przy 1 DP został przydzielony do 1 Pułku Artylerii Lekkiej na stanowisko dowódcy plutonu ogniowego. Wziął udział w bitwie pod Lenino. Następnie na kolejnych, wyższych stanowiskach służbowych, uczestniczył w walkach o Warszawę, Wał Pomorski, w forsowaniu Odry i szturmie Berlina. W pierwszych latach powojennych brał udział w walkach z podziemiem o utrwalenie władzy ludowej. W 1948 ukończył kursy pilotażu w Oficerskiej Szkole Lotniczej i rozpoczął służbę w Wojskach Lotniczych, początkowo na stanowisku dowódcy eskadry szkolnej, następnie zastępcy dowódcy pułku ds. pilotażu, a od 1959 na stanowisku dowódcy związku taktycznego. W 1963 ukończył studia wyższe w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. W październiku 1968 uchwałą Rady Państwa PRL został awansowany na stopień generała brygady. Nominację wręczył w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL marszałek Polski Marian Spychalski.

Najważniejsze pełnione funkcje dowódcze w WP:

* 1963-1964 – dowódca 7 Brygady Lotnictwa Bombowego
* 1964-1967 – dowódca 16 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Pile
* 1967-1969 – dowódca 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko – Szturmowego
* 1969-1972 – zastępca Dowódcy Wojsk Lotniczych ds. techniki i zaopatrzenia
* 1972-1979 – zastępca Szefa Inspekcji Sił Zbrojnych ds. lotnictwa i OPK
* 1979-1980 – zastępca szefa kierunku zachodniego w Zarządzie I Wojsk Lotniczych Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państwa Uczestników Układu Warszawskiego
* 1981-1984 – doradca szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego ds. lotnictwa

16 kwietnia 1984, po 41 latach służby wojskowej, został przeniesiony w stan spoczynku i uroczyście pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego oraz szefa Głównego Zarządu Politycznego WP gen. broni dr Józefa Baryłę. Był jednym z dwóch dowódców jedynej polskiej dywizji lotnictwa bombowego.
Odznaczenia (wybrane)

* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Order Krzyża Grunwaldu III klasy
* Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
* Medal za Warszawę 1939-1945
* Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
* Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
* Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
* Medal 10-lecia Polski Ludowej
* Medal "Za udział w walkach o Berlin"
* Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
* tytuł "Zasłużony Pilot Wojskowy PRL"
* radziecki Order Wojny Ojczyźnianej I Stopnia

Bibliografia

* S. Czmur, W. Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Wydawnictwo WLOP, Poznań – Warszawa 2003;
* J. Konieczny, Kronika lotnictwa polskiego 1945-1981, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1984;
* H.P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Wydawnictwo Ajaks, Warszawa – Pruszków 1999;
* Minister obrony narodowej przyjął gen. bryg. pil. Jerzego Łagodę /w/ "Żołnierz Wolności" z 17.04.1984, str. 2.